Kjo është një histori e vërtetë për vdekjen e një motre muslimane, jeta e të cilës ishte e lidhur me ajetin kur’anor: “… unë u nguta te Ti, o Zoti im, që të jesh i kënaqur ndaj meje!” (Ta Ha: 84)
Ajo shpeshherë thoshte: “Kur dëgjoj ezanin, dhe në atë moment jam e zënë me diçka, unë e kujtoj këtë ajet. Menjëherë i lë të gjitha dhe fali namazin. Kur alarmi më zgjon në ora 2 të mëngjesit dhe dëshiroj të vazhdojë të fle, unë e kujtoj këtë ajet: “… unë u nguta te Ti, o Zoti im, që të jesh i kënaqur ndaj meje!”, dhe menjëherë ngrihem”.
Për çdo ditë, ajo vinte më herët në shtëpi dhe ngutej që burrit t’ia përgatiste drekën, kështu që, kur të vijë ai në shtëpi ajo të ishte gati.
Një ditë burri i saj kërkoi që të bënte sarmë, përgatitja e së cilës merr shumë kohë. Duke e përgatitur, asaj i mbetën vetëm tri fletë, në atë moment ajo dëgjoi ezanin … i la fletët e mbetura (të cilat do të merrnin edhe 5 minuta kohë), dhe shkoi të falej.
Kur burri erdhi në shtëpi, ajo nuk doli ta priste. Hyri burri në dhomë dhe e pa se ajo ishte në sexhde, ndërsa ushqimi nuk ishte akoma gati. E vërejti se kishin mbetur vetëm tri fletë që ta gjella të përfundonte. I shqetësuar tha: “Ke mundur ta përfundosh e pastaj të falesh! ”
Por, nuk mori asnjë përgjigje.
Kur iu afrua, vuri re se ajo kishte vdekur në sexhde!
SubhanAllah, sikur të vepronte ashtu siç veprojmë shumica prej nesh, ta përfundonte atë që kishte në dorën e saj, ajo do të kishte vdekur në kuzhinë!
Megjithatë, njeriu vdes ashtu siç ka jetuar … e të gjithë do të ringjallemi në atë gjendje që kemi vdekur.